Boek
Korte inhoud:
Llewelyn Moss sluit tijdens de jacht op een gruwelijk moordtoneel. Zijn leven verandert voorgoed wanneer hij besluit de 2,5 miljoen dollar die hij vindt, mee te nemen. Hij gaat nog wel bij zijn jonge vrouw langs, maar hij weet dat hij het op een lopen moet zetten. Er zullen allerlei types achter hem aan komen, onder wie sheriff Bell, die hem probeert te beschermen, en ene Chigurh, wiens motieven niemand bekend zijn.
enkele commentaren over het boek:
van Humo:
Zoals wel vaker bij McCarthy gaat er achter de verhaallijn een parabel over goed en kwaad schuil, al is die niet meteen katholiek te noemen. Als er al een morele wetmatigheid te ontdekken valt, dan is het dat de impuls om het goede te doen - een stervende man water brengen, in dit geval - veeleer tot ellende dan tot verlossing leidt. McCarthy's personages lijken dat ook te beseffen, maar trekken er zich niets van aan en gaan daardoor ten onder. Dat is hun tragiek.
De oude man uit de titel is de gelukkig getrouwde sheriff Ed Tom Bell, een oorlogsveteraan die in het grensgebied tussen de Verenigde Staten en Mexico drugsdealers, killers en andere desperado's uit elkaar probeert te houden en tussen de bedrijven door Llewelyn Moss probeert te beschermen, een avonturier die bij toeval op een paar lijken en veel geld is gestoten en de foute beslissing heeft genomen. In korte, cursief gedrukte interludia mijmert Bell ondertussen over de morele teloorgang van onze maatschappij. Het kwaad begint altijd klein, vindt hij: 'Het begint ermee dat je onwellevendheid over je kant laat gaan.' McCarthy hoeft de leeftijd van de sheriff niet te benadrukken, een woord als 'onwellevendheid' zegt genoeg.
Terwijl de doorzeefde lichamen zich opstapelen, brengen stoere oneliners soelaas voor de lezer die meer wil dan actie. Er gebeurt bijzonder veel in deze roman, en het gebeurt allemaal snel en zonder al te veel uitleg. Gelukkig tillen de droge maar cassante dialogen het boek boven het niveau van een degelijke maar nogal eenduidige thriller uit. De ware kracht van 'Geen land voor oude mannen' ligt in de efficiëntie van de sobere zinnen, die de plot transformeren tot een granieten realiteit, in plaats van een goedkope metafoor.
Begin mei beginnen de Coen-brothers aan de verfilming: qua aanbeveling moet dat volstaan.
van bol.com:
Cormac McCarthy's beperkte oeuvre (dit is pas zijn zevende roman in 40 jaar) is al vergeleken met Hemingway en Faulkner. In zijn laatste roman vindt een jonge man in de Texaanse woestijn een paar uitgebrande auto's, een aantal doodgeschoten mannen, een zak heroine plus een tas met twee-en-een-half-miljoen dollar. Hij gaat met het geld op de vlucht, maar twee verschillende achtervolgers (van de twee partijen van de drugstransactie) zitten hem op de hielen. Daarnaast probeert de melancholieke sheriff Ed Tom Bell de vluchter te beschermen door hem voor zijn achtervolgers op te sporen, en van hem is ook het commentaar dat de handeling in een breder perspectief zet: de enorme explosie van geweld in dit plot is enkel het gevolg van de neerwaartse spiraal waarin de Amerikaanse samenleving zich bevindt en die onvermijdelijk tot een apocalyps zal leiden. Plot en overdenkingen komen perfect samen in McCarthy's sobere, onderkoelde schrijfstijl, waardoor alles ondergedompeld is in een onafwendbaar gevoel van fatalisme. Een even deprimerende als briljante roman van een zeer groot schrijver.
De film:
De auteur:
Wikipedia zeg het volgende over Cormac Mccarthy:
In 1959 en 1960 publiceerde hij twee korte verhalen en in 1965 een eerste roman, The Orchard Keeper. Van 1965 tot 1967 reisde Cormac McCarthy naar Ierland, op zoek naar zijn roots. Daarna bezocht hij diverse andere Europese landen. In 1967 keerde hij terug naar de VS. In 1968 publiceerde hij zijn tweede roman, Outer Dark. In 1973 schreef hij het filmscript voor de film The Gardeners Son. In 1977 volgde de roman Suttree, volgens vele critici zijn beste roman ooit.
Zijn bekendste roman, Blood Meridian, or the Evening Redness in the West, verscheen in 1985. De roman beschrijft historische en gewelddadige gebeurtenissen (rond 1840) op de grens tussen de VS en Mexico. McCarthy ging verder op dit ingeslagen pad en begon aan The Border Trilogy, een werk bestaande uit drie boeken: All the Pretty Horses (1992), bekroond met de National Book Award, The Crossing (1994) en Cities of the Plain (1998). The Border Trilogy werd goed ontvangen. Het duurde tot 2005 voor McCarthy met de harde misdaadroman No Country for Old Menkomt. Deze roman werd in 2007 door Joel en Ethan Coen verfilmd. Tussendoor schreef hij het toneelstuk The Stonemason (1994). In 2006 verscheen zijn boek "The Road", over een harde reis van een vader en zijn zoon.
Maar vooral het merkwaardigste aan deze auteur is is dat hij de Pulitzer price heeft gewonnen met zijn boek 'The Road'.
