Lectuurtaak 3: De wildernis in

Boek: De wildernis in
Samenvatting: In april 1992 lift de 24-jarige Chris McCandless naar Alaska om daar de wildernis in te trekken, met niet meer dan een geweer en tien pond rijst op zak. Hij heeft zijn spaargeld aan een goed doel geschonken, zijn auto achtergelaten en het geld in zijn portemonnee verbrand. Vier maanden later wordt zijn lichaam gevonden door een elandjager.
Op zoek naar verklaringen voor de drijfveren en verlangens van Chris, werpt Jon Krakauer een verhelderend licht op zijn tocht. Hij beschrijft de beproevingen en de zelfverloochening waarnaar deze raadelachtige jongen op zoek was met zeldzaam inzicht. De wildernis in is het hypnotiserende, hartverscheurende verhaal van de enorme aantrekkingkracht van de natuur, het gevaar dat op de loer ligt en de complexe, beladen band tussen een zoon en zijn vader.
 Auteur: Jon Krakauer
Over de Auteur
Krakauer is geboren In Brookline, Massachusetts, als het derde kind van vijf van Lewis Joseph Krakauer en Carol Ann Krakauer (meisjesnaam: Jones).ZIjn vader was Joods en zijn moeder was unariste, van Scandinavische afkomst. Hij was opgegroeid in Corvallis, Oregon, vanaf twee jaar. Zijn vader introduceerde de jonge Krakauer aan bergklimmen op achtjarige leeftijd. Hij wedijverde in tennis op de Corvallis High School en studeerde af in 1972.. Hij ging studeren in de Hampshire College in Massachusetts, waar in 1976 hij zijn graad in Milieu Studies behaalde. In 1977, werd hij verliefd op de voormalige bergbeklimster Linda Mariam Moore en ze trouwden in 1980. Ze woonden in Seattle, Washington maar verhuisden naar Boulder, Colorado na de release van zijn boek: Into Thin Air.

Boektrailer Lectuurtaak 2

Commentaar Geen land voor oude mannen

Oud worden ze in ieder geval niet, de mensen die meespelen in het boek daar brengt de titel ons al op het juiste spoor. Suizende kogels, stinkende lijken en vele andere manier van moord, komen je tegemoet bij het lezen van het boek.

Blij was ik bij het lezen van het boek, en omdat de auteur mij wist de boeien met al zijn verschillende benaderingen van het verhaal en omdat je als je iets meent te verwachten in het boek je helemaal fout zit. In het boek volg je het leven van een zekere Llewelyn Moss,  een professionele lasser en hobby-jager. Moss gaat zijn leven zelfverzekerd door en bij het vinden weet hij bijna zeker dat alle mogelijke problemen die hem voor dit geld gaan achtervolgen kan ontlopen. Maar als je zijn tegenstanders, waaronder een getrainde psychopaat, leert kennen dan doe je het al in je broek van de schrik in Llewelyn zijn plaats.
Buiten spanning komen we ook nog veel filosofie in het boek tegen, want Bell, de plaatselijke sheriff, schrijft zijn dagboek doorheen de roman neer, om ons mee vragen te laten stellen achter de huidige maatschappij.

Als je een Texaan bent, die net 2,5 miljoen dollar in de woestijn gevonden heeft, dan moet je het boek zeker lezen, want dan zou je wel eens te weten komen wat je zal overkomen. Ben je geen Texaan met een hoop geld, dan nog moet je dit boek lezen, want Cormac McCarthy zal je leven kleur weten te geven met zijn stukje lectuur.

lectuurtaak 2: boek en auteur

Boek

Korte inhoud:

Llewelyn Moss sluit tijdens de jacht op een gruwelijk moordtoneel. Zijn leven verandert voorgoed wanneer hij besluit de 2,5 miljoen dollar die hij vindt, mee te nemen. Hij gaat nog wel bij zijn jonge vrouw langs, maar hij weet dat hij het op een lopen moet zetten. Er zullen allerlei types achter hem aan komen, onder wie sheriff Bell, die hem probeert te beschermen, en ene Chigurh, wiens motieven niemand bekend zijn.

enkele commentaren over het boek:

van Humo:

Zoals wel vaker bij McCarthy gaat er achter de verhaallijn een parabel over goed en kwaad schuil, al is die niet meteen katholiek te noemen. Als er al een morele wetmatigheid te ontdekken valt, dan is het dat de impuls om het goede te doen - een stervende man water brengen, in dit geval - veeleer tot ellende dan tot verlossing leidt. McCarthy's personages lijken dat ook te beseffen, maar trekken er zich niets van aan en gaan daardoor ten onder. Dat is hun tragiek.

    De oude man uit de titel is de gelukkig getrouwde sheriff Ed Tom Bell, een oorlogsveteraan die in het grensgebied tussen de Verenigde Staten en Mexico drugsdealers, killers en andere desperado's uit elkaar probeert te houden en tussen de bedrijven door Llewelyn Moss probeert te beschermen, een avonturier die bij toeval op een paar lijken en veel geld is gestoten en de foute beslissing heeft genomen. In korte, cursief gedrukte interludia mijmert Bell ondertussen over de morele teloorgang van onze maatschappij. Het kwaad begint altijd klein, vindt hij: 'Het begint ermee dat je onwellevendheid over je kant laat gaan.' McCarthy hoeft de leeftijd van de sheriff niet te benadrukken, een woord als 'onwellevendheid' zegt genoeg.

    Terwijl de doorzeefde lichamen zich opstapelen, brengen stoere oneliners soelaas voor de lezer die meer wil dan actie. Er gebeurt bijzonder veel in deze roman, en het gebeurt allemaal snel en zonder al te veel uitleg. Gelukkig tillen de droge maar cassante dialogen het boek boven het niveau van een degelijke maar nogal eenduidige thriller uit. De ware kracht van 'Geen land voor oude mannen' ligt in de efficiëntie van de sobere zinnen, die de plot transformeren tot een granieten realiteit, in plaats van een goedkope metafoor.

    Begin mei beginnen de Coen-brothers aan de verfilming: qua aanbeveling moet dat volstaan.

van bol.com:

Cormac McCarthy's beperkte oeuvre (dit is pas zijn zevende roman in 40 jaar) is al vergeleken met Hemingway en Faulkner. In zijn laatste roman vindt een jonge man in de Texaanse woestijn een paar uitgebrande auto's, een aantal doodgeschoten mannen, een zak heroine plus een tas met twee-en-een-half-miljoen dollar. Hij gaat met het geld op de vlucht, maar twee verschillende achtervolgers (van de twee partijen van de drugstransactie) zitten hem op de hielen. Daarnaast probeert de melancholieke sheriff Ed Tom Bell de vluchter te beschermen door hem voor zijn achtervolgers op te sporen, en van hem is ook het commentaar dat de handeling in een breder perspectief zet: de enorme explosie van geweld in dit plot is enkel het gevolg van de neerwaartse spiraal waarin de Amerikaanse samenleving zich bevindt en die onvermijdelijk tot een apocalyps zal leiden. Plot en overdenkingen komen perfect samen in McCarthy's sobere, onderkoelde schrijfstijl, waardoor alles ondergedompeld is in een onafwendbaar gevoel van fatalisme. Een even deprimerende als briljante roman van een zeer groot schrijver.

De film:

De auteur:

Wikipedia zeg het volgende over Cormac Mccarthy:

Vóór zijn schrijversloopbaan werkte hij als advocaat en diende hij vier jaar in de US Air Force. Momenteel woont de schrijver in El Paso, Texas.

In 1959 en 1960 publiceerde hij twee korte verhalen en in 1965 een eerste roman, The Orchard Keeper. Van 1965 tot 1967 reisde Cormac McCarthy naar Ierland, op zoek naar zijn roots. Daarna bezocht hij diverse andere Europese landen. In 1967 keerde hij terug naar de VS. In 1968 publiceerde hij zijn tweede roman, Outer Dark. In 1973 schreef hij het filmscript voor de film The Gardeners Son. In 1977 volgde de roman Suttree, volgens vele critici zijn beste roman ooit.

Zijn bekendste roman, Blood Meridian, or the Evening Redness in the West, verscheen in 1985. De roman beschrijft historische en gewelddadige gebeurtenissen (rond 1840) op de grens tussen de VS en Mexico. McCarthy ging verder op dit ingeslagen pad en begon aan The Border Trilogy, een werk bestaande uit drie boeken: All the Pretty Horses (1992), bekroond met de National Book Award, The Crossing (1994) en Cities of the Plain (1998). The Border Trilogy werd goed ontvangen. Het duurde tot 2005 voor McCarthy met de harde misdaadroman No Country for Old Menkomt. Deze roman werd in 2007 door Joel en Ethan Coen verfilmd. Tussendoor schreef hij het toneelstuk The Stonemason (1994). In 2006 verscheen zijn boek "The Road", over een harde reis van een vader en zijn zoon.

Maar vooral het merkwaardigste aan deze auteur is is dat hij de Pulitzer price heeft gewonnen met zijn boek 'The Road'.

Grande finale?

Van een benauwde huiselijke sfeer in de Toulouse naar een woeste achtervolging tot zelfs een aderlatend einde, zo kun je toch wel 'het meisje dat uit de lucht kwam vallen' verder beschrijven. Onze zelfverzekerde Marian tovert zich weer om tot allerlei meisjes, die helemaal anders zijn van karakter en zelfs andere mannen kunnen beminnen!

In de laatste 150 pagina's van het boek blijft het boek eigenlijk vrij open. Niets van wat er gebeurt is sluit een volgende gebeurtenis echt uit of verraadt of het boek met een happy of een bad end gaat afsluiten.
Zo zien we onze hoofdpersonage, hoe ze ook genoemd wordt, van haar rustige verzetsgebied van Toulouse afdalen naar het zeer gevaarlijke Parijs om een oude minnaar te overtuigen mee te gaan naar het 'veilige' Groot-Brittanië.
Zoals je wel al ziet krijgt het verhaal niet echt een ander kantje: noch rozer, noch zwarter. Maar het blijft de hele tijd dezelfde angstige sfeer behouden. Deze angstige sfeer wordt niet gecreëerd door zeer dodelijke gevechten waar zij een krijgsmeesteres is, zoals de tegenwoordige hollywoodfilms, maar je kruipt in het hoofd van 'ons' Marian en beleeft de gevaren die op het eerste zicht niet zo dodelijk zijn, met de angst die ze eigenlijk werkelijk mensen zouden moeten treffen.
Ter illustratie: Marian onder de schuilnaam Anne-Marie reist af naar het dodelijke, voor de spionnen toch, Parijs. En hoewel ze eigenlijk helemaal niet gevolgd wordt en ze niet gevolgd kan worden, omdat ze voor de eerste keer naar die contreien reist. Bekruipen de kriebels je toch door hoe voorzichtig Anne-Marie alles aanpakt om zeker niet met een gat in haar hoofd te eindigen.
Maar doordat je alles beleeft: spanning, liefdesleven, eigenlijk echt gewoon alles, door het hoofd van het vrouwelijk hoofdpersonage, krijg je wel ergens een kleffe boek, die de maatschappij meer zal aanschrijven als vrouwen/ meisjes boek dan echt een unisex boek (als je een onderscheid kunt maken van mannen- en vrouwenboeken natuurlijk). Uiteindelijk wordt dit probleem verholpen door een spannende 30 pagina's op het einde van het boek.

Een gevuld boekje dus dat je wel eens plezier kan beleven. Maar geen spannend boekje waar je je kostbare vrije tijd aan wil verdoen door het jaar heen, meer een boekje om in Spanje tijdens je vakantie aan het zwembad rustig met een cocktail te consumeren. Wel spijtig van het slecht open einde...

Te midden van alle spanning

Van een informatieve tekst over een fictief personage ontwikkelt dit verhaal zich tot spannende roman. Maar kennen we Marian nog wel en kent zij zichzelf nog?

Het boek lezen lijkt voor mij zeer veel op het bevaren van een rivier: In het begin, kan je deze nog niet bevaren en moet je je voorthelpen op eigen kracht, bij het boek verhaalt zich dit dan in informatieve teksten over Marian haar leven en alles wat zij voelt.

Dan, als onze bron tot een beekje is uitgegroeid, kunnen we al meegaan met de stroom van het boek, maar toch komen we nog wel ondiepe stukken tegen, waar we eens het boek neerleggen om TV te gaan zien.

Maar nu is onze beek toch wel aangezwollen tot een waterweg van betekenis, met soms eens een dwarsligger zoals een boot.

Hopelijk wordt deze stroom nog een echte rivier, waar je wordt in meegesleurd, maar met mijn schamele 158 bladzijden, weet ik dit nog niet zeker.

Buiten het wisselende leestempo, valt mij de hoofdpersonage ook wat tegen.

Niet omdat het een meisje is, maar omdat ze veel aliassen heeft en dat er achter elk van deze aliassen ook nog een volledig ander karakter gelegen is.

Zo draagt ze in Engeland 3 namen, in Frankrijk 2 en de namen blijven exponentieel aangroeien.Gelukkig stelt de rest van het boek mij wel tevreden. Zoals het feit dat de auteur levensechte situaties blijft creëren en alhoewel de echte situaties van het verzet in de tweede wereldoorlog voor de Hollywood-gewende generatie op het vlak van spanning op niets trekken. Dan nog weet Simon Mawer een spannend stukje lectuur neer te pennen.

Terwijl Marian Sutro niet weet of ze nu Alice, Anne-Marie Laroche of nog iemand anders is, weet ik zeker dat het meisje dat uit de lucht kwam vallen een stukje literatuur is waarmee je je niet gaat vervelen. 

Wie & wat

Over het boek:

De korte inhoud van het boek:

Engeland, jaren veertig. Marian Sutro heeft net de middelbare school afgerond en wil zich nuttig maken tijdens de oorlog. Als enige van haar medeleerlingen spreekt ze Frans, waardoor ze de aandacht trekt van Mr Potter, een rekruteringsofficier voor de Britse geheime dienst. 

Marian wordt opgeleid tot spion en heeft een missie waarvan de uitkomst de afloop van de oorlog zou kunnen beïnvloeden. Daarvoor heeft ze ook de hulp nodig van Clement Pellier, eens een jeugdliefde van Marian, nu een wetenschapper die een nieuw type wapen ontwikkelt. 

Het meisje dat uit de lucht kwam vallen is een avonturenroman over een bijzonder meisje dat buitengewone keuzes moet maken. Dit prachtige verhaal over verraad en liefde in oorlogstijd is gebaseerd op historische feiten.

Een recensie van dit boek geplukt van het internet, vind je op deze site:

http://www.telegraph.co.uk/culture/books/bookreviews/9272512/The-Girl-Who-Fell-From-The-Sky-by-Simon-Mawer-review.html

Over de auteur:

Veel valt er over de Simon Mawer niet echt te vinden, wel vindt je vaak een verwijzing terug naar zijn bekendste boek: The Glass Room, waar hij 'the Man Booker Prize' voor heeft gekregen.

Hier een klein filmpje over Simon Mawer die The Glass Room bespreekt: